نبودن ناصریا، 13 ساله شد

رضانامجو: شاید خیلی‌ها برای اولین بار تصویرش را در قاب تلویزیون دیدند که با کت و شلوار مدل مکانیک رو در روی ایرانیان ظاهر شد و قطعه‌ای خواند که کلامش برای بسیاری مفهوم نبود: «لل لا لل لا لا/ لل لا لل لا لا لاله لا/ لل لا لل لا لا/ ناصریا تو که تا حالا بدت دیدم/ از دنیا خوشی ندیدم/ از همه کس بدت دیدم/ ناصریا از نارفیق پشتت خمیده/ از ناروش سینه‌ت دریده/ از همه کس بدت دیدم». خودش درباره این ترانه گفته بود: «اگر روزی انسانی موفق شد حب دنیا، جاه، مقام و منزلت را از دل بشوید و آرزوهای دورودراز رو از قلبش پاک کند، باید با توکل به خدا سختی‌ها را با کمال میل به جان بخرد. آن موقع هست که خداوند لحظه‌هایی را در اختیارش قرار خواهد داد تا چهار عنصر آب، باد، خاک و آتش او را همراهی کنند بتواند به پیروزی و موفقیت برسد. لل لا لل لال لا هم یعنی هر چه هست از جانب خداست». آن اجرای باصلابت و متفاوت از جوان رعنای جنوبی با موهایی بلند و خط ریش‌هایی که هیچ‌وقت محو نشد، خبر از ظهور ستاره تازه‌ای در عرصه موسیقی پاپ ایران می‌داد که خیلی زود می‌تواند سری بشود توی سرها. مدتی قبل از آن اجرای به‌یادماندنی بود که اولین آلبوم رسمی‌اش بانام «عشق است» روانه بازار موسیقی شده بود. در آن آلبوم خودش همه آهنگ‌ها را ساخته بود و نام‌های مطرحی در عرصه موسیقی پاپ ایران همچون شادمهر عقیلی، فریدون شهبازیان، بهنام ابطحی، محمدرضا علیقلی و محمدرضا چراغعلی قطعات آن را برایش تنظیم کرده بودند. محمدعلی بهمنی ترانه‌سرای «عشق است» بود که البته تا پایان به‌عنوان ترانه‌سرای ثابت همه آلبوم‌های او در کنارش ماند. پرویز پرستویی هم در «عشق است» ترانه‌ها را دکلمه می‌کرد. ناصر بچه بندرعباس بود. اصلاً شاید همان خونگرمی جنوبی باعث شد مردم ایران خیلی زود عاشقش شوند تا در فاصله‌ای کوتاه از زمان آمدن به تهران به ستاره‌ای نام‌آشنا برای ایرانیان تبدیل بشود. ۱۰دی سال ۱۳۴۹ در محله سیدکامل بندرعباس به دنیا آمده بود. پدرش کارگر بازنشسته بود و مادرش خانه‌دار. ۱۳ساله بود که فهمید عاشق موسیقی است و از همان دوران کم‌کم کار را شروع کرد. همان روزها هم بود که رفت به صداوسیمای مرکز استان و حوزه هنری هرمزگان تا در قامت خواننده‌ای نوجوان فعالیت کند. تا چند سال بعد حتی یک قطعه به زبان فارسی هم نخوانده بود. ۲۶سال سن داشت که گذر محمدعلی بهمنی به بن