جامعه امروز حسی و مادی شده است

امان‌الله قرایی مقدم: به طور عمده تاخر فرهنگی عامل مصرف‌گرایی است، زیرا ما چندان از اهمیت و ارزش منابع و امکاناتی که در دست داریم، مطلع نیستیم، به همین دلیل آن منابع را اسراف و تبذیر می‌کنیم. دیگر آنکه برای کوبیدن دیگران یا وجهه‌خواهی که در درون ما وجود دارد، امکانات، اموال و دارایی‌هایمان را به هدر می‌دهیم. این وجهه‌خواهی‌ و خودنمایی‌ها در جامعه شهری مانند تهران یا شهرها‌ی بزرگ دیگر به طور چشم‌گیری وجود دارد، آن هم به دلیل این است که افراد دچار بی‌نامی و بی‌هویتی شده‌اند. در واقع هویت فردی برای دیگری مشخص نیست و همچنین نام نشانی از افراد در جامعه شناخته نشده است، یعنی نمی‌دانند از کجا آمده‌اند یا حتی والدین‌شان چه کسانی هستند؟ بنابراین برای آن که ثابت کنند سری میان سرها دارند به اسراف و تبذیر می‌پردازند، به عنوان مثال جشن عروسی آن‌چنانی برگزار می‌کنند، بذل و بخشش‌‌های بسیاری را انجام می‌دهند، مواد غذایی را به هدر می‌دهند و یا از طریق انگشتر یا زیورآلات‌شان به فخرفروشی می‌پردازند. همه موارد ذکر شده به دلیل این است که جامعه حسی‌گرا شده است یا به عبارتی شیء‌سروری بر جامعه حاکم شده است، بدین معنا که بنده، شما و دیگر افراد شخصیت‌مان را به واسطه اشیا کسب می‌کنیم، به طوری که ما به بنده و اسیر اشیا تبدیل شده‌ایم و این اشیا می‌توانند لباس، ماشین، زیورآلات و ... باشند. در نتیجه از اشیا برای معرفی خود در جمع استفاده می‌کنند، در این میان معمولا افرادی تحت عنوان تازه به دوران رسیده که در پی یک حادثه اقتصادی به ثروت رسیده‌اند پدید می‌آیند که برای کسب وجهه و فخر‌فروشی به اسراف و تبذیر می‌پردازند که ناشی از همان بی‌نامی و گمنامی‌شان در جامعه است.فراموش نکنیم که مصرف‌گرایی آفت بزرگی‌ست، زیرا منابع طبیعی که بسیار کم‌یاب است به هدر می‌رود. به عنوان مثال شیر آب را باز می‌گذاریم، صرفا به دلیل این که ثابت کنیم چیزی برایمان مهم نیست و یا لباسی را خریداری می‌کنیم اما یک روز بعد آن را دور می‌اندازیم. این مورد از دو بعد قابل بررسی است، نخست از بعد سرمایه‌‌داری، زیرا سرمایه‌داران از این که فروش بالا داشته باشند طبیعتا خرسند می‌شوند تا بازار کار و کارگری سر کار خود بماند، اما بعد دوم از نظر منابع طبیعی بررسی می‌شود، زیرا به هدر دادن منابع طبیعی مانند، غلات، انرژی و ... چه در کشور ما و چه در ت