در سالهای اخیر، اقتصاد ایران بهواسطه تحریمهای بینالمللی، نوسانات شدید ارزی و چالشهای ساختاری، بیش از هر زمان دیگری نیازمند بازتعریف ابزارهای مبادلات مالی بوده است. در این بستر، اقتصاد دیجیتال بهعنوان یکی از معدود فرصتهای راهبردی برای اتصال به بازارهای جهانی و خنثیسازی اثر تحریمها مطرح شده است. اما این اقتصاد نوظهور بدون نهادهای مالی بومیسازیشده، از جمله صرافیهای ارز دیجیتال، نه قابلیت رشد دارد و نه امکان نظارت یا کنترل.