رئال مادرید به‌دنبال هافبک طراح برای سال ۲۰۲۶

به گزارش ایلنا، رئال مادرید سال ۲۰۲۵ را در شرایطی به پایان می‌رساند که خلأی مشخص در ساختار تیمی‌اش دیده می‌شود. پس از جدایی لوکا مودریچ و پیش از آن، خداحافظی تونی کروس، باشگاه تصمیم گرفت در تابستان گذشته وارد بازار نقل‌وانتقالات برای جذب هافبک طراح  نشود. تصور مدیران این بود که کیفیت موجود در خط میانی برای پر کردن این جای خالی کافی خواهد بود؛ تصمیمی که حالا در عمل با تردیدهای جدی مواجه شده است.

ژابی آلونسو در طول فصل تلاش کرد از بازیکنان فعلی برای ایفای نقش بازی‌ساز استفاده کند؛ به‌ویژه آردا گولر که یکی از گزینه‌های اصلی او بود. با این حال، عملکرد دو فصل اخیر نشان داده هیچ‌یک از هافبک‌های فعلی نتوانسته‌اند جای خالی مودریچ و کروس را به‌طور کامل پر کنند.

گولر با عقب‌تر رفتن در زمین، بخشی از تأثیرگذاری خود را از دست داد؛ موضوعی که به‌ویژه در پاس نهایی و ارتباطش با کیلیان امباپه مشهود بود. از زمان جام جهانی باشگاه‌ها، اعتماد ژابی به نقش جدید این بازیکن ترکیه‌ای کاملاً آشکار بود، اما کاهش نفوذ او در هفته‌های پایانی سال، حتی به نیمکت‌نشینی‌اش در دیدار برابر منچسترسیتی منجر شد. گولر تنها بازیکن رئال مادرید است که در هر ۲۵ مسابقه این فصل به میدان رفته، اما از نظر دقایق بازی، تنها در رتبه هفتم قرار دارد.

ادواردو کاماوینگا گزینه دیگری است که می‌تواند در خلق بازی نقش‌آفرین باشد، اما جایگاه او زیر نظر آلونسو همواره در حال تغییر بوده است. او گاهی در جناح راست بازی کرده و حتی در ال‌کلاسیکو یکی از بهترین نمایش‌هایش را ارائه داد، گاهی به‌عنوان هافبک دفاعی جانشین شوامنی شده و در مقاطعی نیز نقش هافبک تهاجمی را بر عهده داشته است. با این حال، کاماوینگا هنوز نتوانسته در این فصل جایگاه ثابتی پیدا کند و مصدومیت مچ پا در ابتدای فصل نیز روند پیشرفت او را مختل کرد. با این وجود، او همچنان یکی از گزینه‌های جدی برای نقش پررنگ‌تر در سال ۲۰۲۶ به شمار می‌رود.

دنی سبایوس نیز دیگر بازیکنی است که از نظر فنی، مشخصات یک بازی‌ساز را دارد اما فرصت‌های محدودی زیر نظر ژابی دریافت کرده است. مهم‌ترین حضور او در ترکیب اصلی، دیدار برابر منچسترسیتی بود. با این حال، سرمربی رئال مادرید فرصت چندانی در اختیار او قرار نداده تا توانایی‌اش در رهبری تیم را نشان دهد. سبایوس در چهار دیدار دیگر لالیگا فیکس بود، اما با بازی پایانی سال مقابل سویا، حالا پنج مسابقه متوالی است که حتی یک دقیقه هم به میدان نرفته است.

والورده و بلینگام؛ گزینه‌های تهاجمی‌تر

در کنار این بازیکنان، گزینه‌های تهاجمی‌تری مانند فده والورده و جود بلینگام نیز وجود دارند که ژابی آلونسو می‌تواند از آن‌ها در نقش بازی‌ساز استفاده کند. با این حال، هیچ‌یک هنوز به بهترین فرم خود زیر نظر سرمربی اهل تولوسا نرسیده‌اند.

والورده در مقاطعی به‌عنوان مدافع راست به میدان رفت؛ آن هم زمانی که کارواخال و الکساندر-آرنولد در دسترس نبودند. اگرچه او دوباره به خط میانی بازگشته، اما هنوز نتوانسته کنترل کامل بازی را در اختیار بگیرد. فصل گذشته، کارلو آنچلوتی تلاش کرد از والورده در نقش مرکزی‌تر و توزیع‌کننده توپ استفاده کند؛ نقشی که حتی با به ارث بردن شماره پیراهن کروس همراه شد.

ژابی آلونسو در توصیف والورده گفته بود: «بازیکنان زیادی با این ویژگی‌های فیزیکی ندیده‌ام. او من را یاد استیون جرارد می‌اندازد.» با این حال، بهترین استفاده از توانایی‌های بازی‌سازی او در کنار شوامنی و نزدیک به پست هافبک دفاعی ممکن است؛ جایی که البته از قدرت هجومی‌اش کاسته می‌شود، در حالی که شوت‌های او قابلیت ثبت بیش از ۱۰ گل در هر فصل را دارد.

در مورد بلینگام نیز، با وجود حضورش در ترکیب اصلی، او هنوز نتوانسته نقش بازی‌ساز را به‌طور کامل بر عهده بگیرد؛ حتی در بازی‌هایی که پشت مهاجمان به میدان رفته است. واقعیت این است که تا سال ۲۰۲۶، باید جایگاه ایده‌آل او در سیستم ژابی آلونسو مشخص شود. با استفاده از سه مهاجم، بلینگام بیشتر در جناح چپ بازی کرده و در سیستم دو مهاجمه، به‌عنوان هافبک تهاجمی به میدان رفته، اما در هیچ‌یک از این نقش‌ها، نتوانسته به‌طور کامل زمام بازی را در دست بگیرد. با این حال، ژابی از ابتدا او را مناسب این پست می‌دانست و گفته بود: «او را کاملاً یک هافبک می‌بینم و با توجه به پتانسیل بالایی که دارد، تلاش می‌کنیم بیشترین بهره‌وری را از او بگیریم؛ این یکی از قدم‌هایی است که باید برداریم.»

جذب تابستانی در دستور کار

آخرین نظرسنجی روزنامه مارکا به‌وضوح نشان می‌دهد هواداران رئال مادرید خواهان تقویت تیم هستند و اولویت آن‌ها جذب یک هافبک است. در مقطعی نام مارتین زوبیمندی مطرح شد؛ بازیکنی که از نظر فنی کاملاً با نیازهای رئال مادرید همخوانی داشت، اما پیش‌تر با آرسنال به توافق رسیده بود. باشگاه قرار است در نیم‌فصل دوم، ارزیابی نهایی از نیازهای تیم را انجام دهد، هرچند برای بسیاری، عملکرد نیم‌فصل نخست به‌اندازه کافی گویا بوده است.