شطرنج هوشمندانه تهران در زمین مذاکره با غرب

آنچه امروز از بطن رابطه پرفراز و فرود ایران و پایتخت‌های اروپایی به ضمیر ناخودآگاه تاریخ متبادر می‌شود، گزاره مهم اهمیت «بازی در حیاط بزرگان» است؛ گزاره‌ای که نقش تاریخی «شارل موریس دو تالیران»، وزیر مخلوع ناپلئون بناپارت در کنگره وین ۱۸۱۴ و طوفانی را که در این نشست به پا کرد، یادآور می‌شود آن‌هم در حالی که در میان نمایندگان کشورهای سرمست از پیروزی هیچ پشتوانه‌ای نه در زمین جنگ و نه در وضعیت سیاسی پایتخت فرانسه داشت و نه حتی کارت دعوتی برای حضور در کنفرانس وین با خود به همراه برده بود، اما در همنشینی …