پس از بیرون آمدن کارتر از کاخ سفید در اوایل ۱۹۸۱، اجماع عمومی در واشنگتن اغلب این بود که سیاست خارجی او شکست خورده است. او یک انترناسیونالیست لیبرال و دموکراتی با قاموس صلحطلبی( دستکم در نیمه اول ۴ سال ریاست جمهوریاش) بود که بهجای استفاده از نیروی نظامی، دیپلماسی را ترجیح میداد.