جادویی از آب و خاک به نام سفال ایرانی

تهران- ایرنا- کودک دبستانی که بودم همیشه از زُل‌زدن به چرخ‌های سفالگری که در فیلم‌ها یا مستندهای تلویزیون نشان می‌داد و اینکه سفالگر چگونه خاک مرده را بر صفحه چرخ سفالگری می‌کوبید، ورز می‌داد، جان می‌بخشید، فرم می‌داد و با حرکات دست که چشمانم به دنبالش می‌دوید، ظروف زیبای گِلی خلق می‌کرد، حَظی وافِر می‌بردم، من عاشق گِل بازی بودم.