تهران- ایرنا- اگر سالهای دهه ۶۰ را که پرداختن به مضامین مرتبط با انقلاب و دفاع مقدس بهنوعی پرداختن به سوژهای روز محسوب میشد را از محاسبات فاکتور بگیریم، طی دهههای ۷۰ و ۸۰ تقریبا سینمای ایران نسبت به آنچه «تاریخ معاصر» قلمداد میشود، بیتفاوت بود و کمتر شاهد شکلگیری جریانی از تولیدات مرتبط با تحولات مهم سیاسی و اجتماعی در سالهای کلیدی اواخر دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ بر پرده نقرهای بودیم.