آوینی روایت می‌کند.... حلقوم­­‌ها را می­‌توان برید اما فریادها را هرگز + فیلم

این چند ثانیه را بارها و بارهاست که می‌بینم، همه‌ جزئیات را حفظ شدم، می‌توانم چشمانم را ببندم و ثانیه به ثانیه‌اش را تصور کنم، اما از دیدنش دست بر نمی‌دارم! دوباره دیدنش هربار چیز بیشتری‌ است! تصویر یکی‌ است، اما چیزی هربار به آن افزوده می‌شود، چیزی اضافه می‌شود تا تصویر را کامل کند، چیزی از جنس صدا!