بوشهر- ایرنا- از زمانی که سقاها از چاههای منطقه اُندربندر، باغ ملا، ریشهر، هلیله و بندرگاه به وسیله الاغ و حمل ۲ الی سه مشک بزرگ پر از آب از راههای خاکی، گلی و شُلی با فاصلههای چندین کیلومتر آب را به داخل شهر بوشهر میبردند و قیمت را از روی واحد بار الاغ پول میگرفتند تا امروز که ابر پروژههای آب شیرینکن تاسیس شده همچنان بخشی از مردم این شهر از بیآبی رنج میبرند.