ایران و مصر نباید سکوت کنند

در بندهای ۳ و ۴ اساسنامه فیفا آمده است: «فیفا متعهد است حقوق شناخته‌شده بین‌المللی حقوق بشر را محترم شمرده و هرگونه تبعیض علیه کشور، فرد یا گروهی از افراد بر اساس ملیت، جنسیت، معلولیت، زبان، مذهب، عقیده سیاسی یا دلایل دیگر به‌شدت ممنوع است و می‌تواند از طریق اخراج یا تعلیق مجازات شود.»

نامگذاری این روز، رژه دگرباشان و حتی ورود پرچم‌های این گروه‌ به ورزشگاه، تخلف محسوب می‌شود.

از سوی دیگر، فیفا در ایران، نصب مجسمه سردار سلیمانی در ورزشگاه را سیاسی تلقی کرد، حال چگونه اقدام مشابه در جام جهانی را نادیده می‌گیرد؟ فدراسیون‌های فوتبال ایران و مصر باید با استناد به بندهای ۳ و ۴ اساسنامه فیفا، این اقدام را به صورت مکتوب به فیفا گزارش کنند و در این زمینه سکوت نکنند. همچنین، لازم است با فدراسیون‌های کشورهای مسلمان رایزنی شود تا آنان نیز نسبت به این تخلف واکنش نشان دهند. بدون شک اعتراض رسمی تأثیرگذار خواهد بود.

فدراسیون‌های فوتبال ایران و مصر می‌توانند شکایت خود را به کمیته انضباطی فیفا و حتی دادگاه حکمیت ورزش (CAS) ارائه کنند. هر چند سیاست یک بام و دو هوای فیفا تازگی ندارد؛ نمونه آن، تعلیق تیم ملی روسیه به دلیل جنگ علیه اوکراین است، در حالی که اسرائیل با وجود نقض حقوق بشر و تجاوز به خاک ایران، نه تعلیق و نه تحریم شده است.

اکنون که برخی اعضای کمیته اخلاق فیفا نیز به جایزه صلح اینفانتینو به ترامپ اعتراض کرده‌اند، فرصت مناسبی است تا اقدامات خلاف اساسنامه اصلاح شود. اهدای جایزه صلح به ترامپ توسط اینفانتینو در مراسم قرعه‌کشی، صرفاً نمایشی و برای جلب توجه بوده و نشان می‌دهد رئیس فیفا برای منافع شخصی خود، وابسته به منافع آمریکا عمل می‌کند.

با ارائه شکایت رسمی، می‌توان این رفتار خلاف اساسنامه را به فیفا متذکر و مانع تکرار آن شد.

رئیس اسبق فدراسیون فوتبال ایران

منبع: روزنامه ایران ۲۵ اذر ۱۴۰۴