پیکر پرویز سنگ‌سهیل هنرمند تئاتر به خاک سپرده شد/ پیام تسلیت

به گزارش ایرنا، پرویز سنگ‌سهیل از جانبازان و آزادگان دوران دفاع مقدس، هنرمند پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون و از چهره‌های ماندگار نمایش‌های آیینی و سنتی متولد سال ۱۳۴۲ بود. وی بر اثر عوارض ناشی از مجروحیت‌های جنگی، از جمله قطع پا و عوارض شیمیایی، دچار مشکلات تنفسی شده بود که سوم دی‌ ماه دچار ایست قلبی شد و دار فانی را دواع گفت.

پیکر این هنرمند صبح ‌امروز (پنجشنبه ۴ دی‌ ماه) در قطعه شهدا شهر بابل به خاک سپرده شد.

پرویز سنگ‌سهیل از هنرمندان متعهد و اثرگذار تئاتر ایران بود که در روزهای آغازین جنگ تحمیلی، همراه با شهید مرتضی آوینی، در مناطق عملیاتی حضور داشت و ضمن اجرای نمایش و فعالیت‌های فرهنگی ـ تبلیغی، به درجه جانبازی نائل شد. وی همچنین پس از تحمل هفت سال اسارت، همراه با آزادگان سرافراز به میهن بازگشت.

این هنرمند پس از پایان دفاع مقدس، با هدایت و همراهی حجت‌الاسلام والمسلمین ابوترابی، فعالیت خود را در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ادامه داد و مدتی نیز مدیریت تئاتر پارس، یکی از قدیمی‌ترین تماشاخانه‌های کشور در لاله‌زار را بر عهده داشت.

سنگ‌سهیل در طول بیش از چهار دهه فعالیت هنری، در بیش از ۴۹ نمایش به‌ عنوان نویسنده، کارگردان یا بازیگر حضور داشت و در سالن‌هایی همچون لاله‌زار و سنگلج به ایفای نقش پرداخت، وی نقش مهمی در احیا و تداوم نمایش‌های آیینی و سنتی ایفا کرد.

«میرزا می‌خواد زن بگیره»، «دلاک‌باشی»، «لیلی و مجنون»، «آخرش چی شد»، «سیاوش‌نامه»، «جوانی و کار» و «درد مشترک» از نمایش‌های سنگ‌سهیل بوده است.

وی در فیلم‌هایی همچون «دیو و دلبر»، «طاووس‌های بی‌پر»، «نصف مال من نصف مال تو»، «یک کیلو و بیست و یک گرم»، «به سادگی یک ملاقات»، «دو ماجرا برای یک ازدواج» و «زندگی خصوصی امیر» و مجموعه‌های تلویزیونی همچون «وضعیت سفید»، «دیوار»، «پشت‌بام تهران»، «میکائیل» و «بیمار استاندارد» ایفای نقش کرده بود.

در سوگ مردی که نقاب می‌بُرد و راز می‌گُشود

سید وحید فخر موسوی دبیر چهل‌وچهارمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در پی درگذشت پرویز سنگ‌سهیل پیام تسلیتی منتشر کرد که متن آن به این شرح است: در سوگ مردی که نقاب می‌بُرد و راز می‌گُشود. زنده‌نام پرویز سنگ‌سهیل. آزاده دوران دفاع مقدس صحنه خالی است.

چراغ‌های رخت‌کنِ خاک، این بار نه برای نقاب‌گذاری، که برای وداع روشن‌اند. رفتی…او که در نقشِ «سیاه»، سپیدیِ دل را به تماشا می‌نشاند. او که بر تختِ حوضِ زمان، ساده و بی‌آلایش، خنده بر لب‌های تاریخ می‌نهاد.

از لاله‌زارِ خاطره تا صحنه‌های گرمِ آیین، صدایت که آمیخته‌ای بود از شور نمایش و صلابتِ ایثار، حتی در سکوت این آخرین پرده، هنوز طنین‌انداز است. تو نه فقط بازیگر نقشی کهنگی‌پذیر، بلکه ریشه‌ای درخشان در خاک نمایش‌های آیینی این مرز و بوم.

هنرت از آیین‌های کهن و سنت می‌جوشید و در لباس «سیاه»، نورِ حقیقت را بازمی‌تاباند. در صحنه‌های سختِ جنگ، هنر را سلاحی کردی برای مبارزه با تاریکی و در نقش‌هایت بر پرده‌ی سینما و قاب‌های تلویزیون، بی‌ادعا اما ماندگار، در خاطره‌ جمعی ما خانه کردی. ای هنرمند آزاده‌ جبهه‌های دفاع مقدس، ای جانباز عرصه‌ هنر، امشب، هم‌کیشانت در آسمان صحنه‌ای برپا کرده‌اند و تو، بی‌نیاز از نقاب، در نور ابدی، نقشی جاودانه خواهی زد.

نامت بر سنگ تاریخ نمایش این سرزمین خواهد درخشید و یادت، چون آیین‌های اصیل، همیشه تکرار خواهد شد. روحت شاد و یادت مانا. هنرمندی که هنر و آزادگی را یکسان زیستی.