ما خرازی و ستاری و چمران و متوسلیان و بروجردی و همت و کاظمی و باکری و زینالدینها دیدهایم. این روزها که مقتدای حکیم و جانبازِ ما در وسط معرکه، یک تنه ایستاده است و طنین صدای «هل من ناصر» او را میشنویم، اگر راوی روایت فتح در میان ما بود، به جای حسرت و غبن و دریغ، به جای دست روی دست گذاشتن و چه کنم چه کنم کردنهای منفعلانه، تهدیدها را به فرصت و یأسها را به امید و پیروزی تبدیل میکرد.