دو نفر هستند، لباسی سفید که از پاکی طبیعت میگوید را بر تن دارند. دو درخت را با نگرانی در آغوش گرفته و پای برهنه خود را بر زمین سرد زمستان گذاشتهاند. این دو نفر از همان دو درخت هستند؛ چراکه وجود آنها یکی است. اما انگار زمان چندانی به حیات آنها نمانده است؛ چراکه دیگری قصد دارد تیشه بر ریشه آنها بزند.