برای او که «هست»

نیمه شعبان که می‌رسد گویی کل شعبه‌های خیر به مؤمنان نزدیک می‌شود؛ «وَ إِنَّمَا سُمِّیَ شَعْبَانَ لِأَنَّهُ یَتَشَعَّبُ فِیهِ أَرْزَاقُ الْمُؤْمِنِینَ؛ و آن، شعبان نامیده شده برای آنکه ارزاق مؤمنان در آن منشعب می‌شود.» بالاخره سالروز میلاد وارث همه خوبی‌هاست؛ واهب‌العطایا هم بیشتر از اوقات دیگر بذل و بخشش می‌کند به برکت این مولود؛ هم‌او که بیمنه رزق‌الوری.