خانوادههای مجروحان اغلب پانسمان را انجام میدادند؛ ولی جلسات اولیه که مجروح تازه از مراکز درمانی مرخص میشد، ما انجام میدادیم تا خانوادهها هم یاد بگیرند. نکته مهم این بود که آن زمان مثل الآن نبود که مجروحان دوره نقاهت را در مراکز درمانی سپری کنند؛ بلکه مجبور بودند در خانه خودشان باشند. به همین دلیل خیلی از مجروحانی که وضعیت وخیمتر و مزمنی داشتند، ترشحات عفونی بدبویی از زخمهایشان بیرون میآمد و در هوای گرم، وضعشان حاد و خطرناک میشد.