در تاریخ فرهنگ و ادب ایران، نام حکیم ابوالقاسم فردوسی بهعنوان نگهبان زبان فارسی و سراینده ی شاهنامه، حماسه ملی ایرانیان، با افتخار و احترام یاد میشود. فردوسی با سرودن شاهنامه، نهتنها اسطورهها و تاریخ ایران را زنده نگاه داشت، بلکه زبان فارسی را در برابر فراموشی و زوال حفظ کرد.