«لبـــو دارم،لبــوی داغ»

نور چراغ پیک‌نیکی با سرمای خشکی که در محیط است، مه غلیظی ‌ایجاد کرده است. مردم در حال رفت و آمدند و قد، قیافه، لباس، رنگ‌ها و صداها تغییر می‌کند اما فقط مرد لبوفروش به همراه گاری‌اش ثابت هستند و سال‌هاست که در همین نقطه می‌ایستد تا با لبوی داغ بخشی از سرمای وجود رهگذران را کم کند. جامانده‌ای که با گذر سال‌های دور و دراز همچنان با همان کاربری گذشته، مشغول کسب و کار است.