هشدارها و نگرانی‌های یک دانشجوی سابق

مرتضی میرمنتظمی متعلق به نسلی است که در جشنواره تئاتر دانشگاهی بالیده؛ نسلی که از سختی تئاتر نمی‌ترسیدند و برعکس، از آن لذت می‌بردند. نسلی که هنوز هم جوان است ولی او به عنوان یکی از اعضای این نسل، از میزان نومیدی و سرگشتگی نسل‌های بعدی غمگین است و تاکید دارد که استادانی مانند حمید سمندریان هرگز بذر نومیدی را در دل دانشجویان خویش نکاشته‌اند و این نکته‌ای است که مدرسان فعلی تئاتر از آن غافل هستند.