تریبون را به آنها بدهیم که پُل باشند، نه مرز!

از نخستین روزهای پس از اعلام آتش‌بس، برخی مسئولان فرهنگی و رسانه‌ای تلاش کردند تا روایتی یک‌ صدا و وحدت‌ساز از وضعیت کشور ارائه دهند. این تلاش‌ها، در کنار برنامه‌ریزی‌های رسمی برای مواجهه فرهنگی با بحران، نشان‌دهنده توجه جدی به اهمیت «افکار عمومی» است. اما پرسش اینجاست که در مسیر عبور از بحران، آیا صرفا صحبت کردن از وحدت، به ساختن آن کمک می‌کند؟ و آیا تمامی افراد و صداهایی که بر اتحاد تأکید داشتند، توانستند فاصله میان خواست مردم و شرایط واقعی را پر کنند؟