موسی اسوار ادبیات را سرنوشت خود میخواند و رضایتمندیاش از این سرنوشت در حدی است که میگوید اگر خداوند عمر دوبارهای به او بدهد باز همین مسیر را طی خواهد کرد. سرنوشت او با سرودن شعر به عربی شروع میشود و با ویراستاری و ترجمه از زبان عربی ادامه پیدا میکند و بیشتر از شاعری به ترجمه و ویرایش شهرت پیدا میکند.