سیاستگذاری فرهنگی و هنری در ایران پس از انقلاب متاثر از گفتمان غالب سیاسی بوده است. در دهه هفتاد که انقلابیون به دو گروه اصولگرا و اصلاحطلب، منشعب شدند، هر گاه موفق به تشکیل دولتی شدند، گفتمان تعدیلیافته خود را در عرصه فرهنگ و هنر حاکم ساختند و چالشهایی را باعث شدند.