شرکتکنندگان که معمولاً کودکان، نوجوانان و گاه زنان جوان بودند یک ملاقه فلزی را برمیداشتند و آن را به یک ظرف مسی، کاسه یا قابلمه فلزی میزدند تا صدایی ایجاد شود. بعد از آن شرکتکنندگان به خانههای همسایگان، اقوام و بزرگان محل میرفتند و با زدن ملاقه به در یا ظرفی که همراه داشتند، به نوعی حضور خود را اعلام میکردند.»