برای «شاهپور عظیمی» هر فیلم یک شعر زنده بود

«شاهپور (عظیمی) با نگاهی فیلسوفانه، سینما را نه صرفاً به‌عنوان یک هنر تصویری، بلکه به‌عنوان یک گفتگوی بی‌پایان با جهان پیرامون می‌دید. برای او، هر فیلم یک شعر زنده بود، هر دیالوگ یک سمفونی از احساسات و اندیشه‌ها که باید شنیده و درک می‌شد.«