بر اساس تصمیمات فرماندهی کل، نیروهای ایرانی برای حفظ روحیه آفندی و جلوگیری از رخوت و سستی یگانها و نیز پرهیز از تلفات سنگین ناشی از عملیاتهایی که به دلایلی به موفقیت منجر نمیشد، هر یگان تا رده تیپ موظف شد با اجرای گشتیهای رزمی به استعداد گردان و گروهان، آرامش را از دشمن سلب و راهی برای انجام عملیات گسترده باز کند.