غرورمان اجازه نمیداد که حتی هنگام شکنجه و کتک خوردن ناله کنیم، زیرا میدانستیم که نالههای ما، عراقیها را خوشحال میکند. اردوگاه ما هشت تا نه ماه بدون بازدید صلیب سرخ بود و در این مدت، انواع سختیها را تحمل کردیم، اما هرگز از ایمان و هویت خود کوتاه نیامدیم.