رئیس جمهور که شد، آرام و قرار نداشت، از این شهر به آن شهر، از این روستا به آن روستا، از این سیل به آن زلزله؛ عبا را بالا میزد، در گل و لای سیل قدم میگذاشت و زلزله زدگان را دلداری میداد. درد محرومان داشت، محرومانی که حق به گردن همه دارند، تا آنجا که میتوانست و میشد، دستگیری میکرد.