اینکه غربیها به دنبال قهرمانسازی باشند آن هم در آن خلا فرهنگی و نداشتن قهرمانهایی واقعی، خیلی دور از ذهن نیست و نوجوان غربی باید به همان قهرمانهای الکی دل خوش کند، اما چرا سینماگران ایرانی با وجود این همه قهرمان و پهلوان واقعی خصوصا در جنگ ۸ ساله و دفاع مقدس از قهرمانهای نوجوانی که نارنجک به خود میبندند تا تانک دشمن را منهدم کنند تا فرماندهان قهرمانی که یک تنه حریف دشمن بعثی بودند، دست به کاری نمیزنند؟