صلح امام حسن(ع) از روی حکمت و مصلحت‌اندیشی عمیق برای آینده اسلام بود

یک پژوهشگر تاریخ و سیره اهل بیت(ع) با اشاره به اینکه دوران امامت امام حسن مجتبی (ع)، دوره انتقال از یک جامعه نسبتاً آرمان‌گرای صدر اسلام به یک جامعه‌ای بود که تحت سیطره قدرت‌طلبی و دنیاپرستی قرار گرفته بود، گفت: امام (ع) در این شرایط بحرانی، با انتخاب صلح، نه تنها شیعیان را از نابودی حتمی نجات دادند، بلکه پرده از چهره واقعی حکومت اموی برداشتند و زمینه را برای قیام‌های بعدی و افشای ماهیت ستمگرانه بنی امیه فراهم آوردند؛ این صلح، در حقیقت، مقدمه و پشتوانه قیام عاشورا بود.