در جنگ جهانی اول، ماسکهای اکسیژن تجهیزات کمیاب و تخصصی برای خلبانان جنگنده محسوب میشدند و بهراحتی در دسترس نبودند. اما با افزایش مأموریتهای جنگی، نیاز به این ماسکها نیز بیشتر شد و فناوری مربوطه سریعاً رشد کرد. با شدت گرفتن جنگ جهانی دوم در دهه ۱۹۴۰، ماسکهای اکسیژن به یک استاندارد تبدیل شدند و همه خلبانان جنگنده ملزم به استفاده از آنها بودند.