فوتبال فرزند تمدن است. تمدن در روند تاریخی خودش، طبیعت را مهار کرده است؛ از جمله طبیعت بشر را. انسان متمدن تا حد زیادی از پس طبع خودش برآمده است. در این روند غلبه بر طبیعت، خشونت هم حتی‌المقدور مهار می‌شود. حتی در مقام مجازت، تمدن خشونت سخت و فیزیکی را به خشونت نرم و روحی بدل می‌کند. فوتبال هم آلترناتیو جنگ است. خشونتی که در جنگ نمود فیزیکی غیر قابل تحملی دارد، در فوتبال معمولا در قالب یکسری شعار و بد و بیراه گفتن و نفرت‌ورزیدن مقطعی تخلیه می‌شود و می‌رود پی کارش. اگر شعر محصول تمدن بشری است، فوتبال هم قطعا یکی از محصولات تمدن مدرن است.