اگر سینمای ایران در سالهای اخیر را همچون بیماری در کما فرض کنیم، فیلم «پیرپسر» همان شوک الکتریکی بود که بالاخره قلب این بیمار را دوباره به تپش انداخت؛ فیلمی که همزمان از واقعیت تلخ زیست ایرانی میگوید، به دغدغههای فراموششده جامعه میپردازد، در عینحال با روایتی جذاب و پرکشش، مخاطب را نه فقط سرگرم میکند، بلکه با سؤالاتی جدی به خانه میفرستد.