قبولی با سهمیه در دانشگاههای ایران، مخصوصا در رشتههای پررقابتی مثل پزشکی برای افراد عادی، میتواند بهنوعی حکم یک آرزو و معجزه را داشته باشد! اما وقتی کسی با رتبه ۱۷۰ هزار بر صندلیهای پزشکی تکیه میزند، همه معادلات را بههم میریزد! چراکه این شخص بهراحتی میتواند با کمترین فشار، همچون یک ستاره در کلاس بدرخشد درحالی که با دستهای پر از سهمیه وارد این عرصه شده!