دربین فلاسفه دهههای آخر قرن بیستم، میشل فوکو زرنگتر ازآن بود که زیر بار اصطلاح بیمعنا و مسخرهای چون «پستمدرنیسم» برود. شاید او حداقل آنقدر شرافت داشت که اعتراف کند هنوز هم معنای مدرنیسم را درست نمیفهمد؛ چه رسد به قوز بالای قوز دیگری مثل پستمدرنیسم؟!