همیشه اینگونه تصور میشود که ستارهشناسان معمولا باید با تلسکوپهای غولپیکر و دادههای پرحجم حاصل از ماهوارهها سر و کار داشته باشند. اما از انقلابیترین ابزارهای ستارهشناسی در دهه اخیر، ماهوارههای کوچک و در حد اندازه یک جعبه هستند. این ماهوارهها مانند ستارهای مصنوعی برای اخترشناسان عمل میکنند تا از روی زمین به رصد اجرام کیهانی بپردازند.