با اینکه قدمت تعزیه خوانی در ایران، این هنر و اسباب و ادوات آن را به یکی از میراث فرهنگی، هنری و تاریخی کشور بدل کرده است، اما هنوز هیچ موزه یا فضای رسمی و مشخصی برای نگهداشت بقایای نسخ، البسه و سایر ادوات چنین هنر آیینی ارزشمندی در کشور وجود ندارد.