همانطور که خورشید در زندگی آنها غروب میکند، بارقههای بیرمق عمر بر سایههایی از خود سابقشان میتابد.سالمندان رامیگویم.همانهایی که حالا خاطرات خنده، عشق و روزهای پرجنبوجوششان باواقعیت تلخ زوال فیزیکی و انزوای اجتماعی درهم آمیخته شده است وسنگینی رویاهای برآوردهنشده وترس ازتبدیلشدن به یک«بار»برقلب آنهاسنگینی میکند. سالمندانی که درچشمانشان یک عمر داستان، فداکاری و مقاومت و پشت هر چین و چروک، روایتی از عشق، ازدستدادن و روحی ماندگار نهفته است که شایسته احترام و تجلیل است.