سالمندی، فصل نابی از زندگی است که در آن، سالها تجربه، حکمت و لحظات گرانبها در وجود انسان قوام یابد؛ اما این فصل، گاهی بهدلیل فراموشی یا بیتوجهی جامعه، به فصلی ساکت و تنها بدل میشود. سالمندان، این نگینهای درخشان گذشته، نهتنها نیاز به مراقبت دارند، بلکه به جامعهای امن،سرشار از احترام ومحبت نیازمندند تا درآن احساس کنندکه هنوز برای جامعه و خانوادهشان ارزشمند و ضروری هستند.