اگر به گذشتههای دور برگردیم سفرهای ما با زاویه دیدی که پیشینیان نسبت به سفر داشتند احتمالاً بسیار ناهمخوان خواهد بود. در سفرهای پیشینیان سفر برای لذت معنایی ندارد. شاید اگر به سعدی میگفتیم از شیراز حرکت میکنیم که در بابل یا فریدون کنار جوجه کباب بخوریم او در ما نوعی اختلال روان پریشی جدی را تشخیص میداد. پیشینیان به سفر میرفتند، چون مثلاً در کتاب مقدس و اعتقادات دینی زیارت مکانهای مقدس و متبرک به عنوان یک آیین و سلوک به رسمیت شناخته شده بود. در گذشته با وجود محدودیتهای حمل و نقل بسیاری برای …