عنوان «زیر تیغ» چندان مطلوب ما نبود، اما چون بابطبع روزنامههای اصلاحطلب بود که هرگاه کسی به یکی از چپها در سیاست نگاه چپ میکرد، بیدرنگ خود را زیرتیغ مینامیدند و یکیاز پرتکرارترین تیترهای رسانهای آنها بود، از باب یادآوری میتوان به آنان گفت حملههای شدید و مداخلهجویانه به رئیسجمهور با ادبیات رکیک چونان محسن رنانی، و تهدید و تضعیف او با استعفا و بهانهجویی و زیادهطلبی با ادبیات متناقض چونان محمدجوادظریف، زیرتیغبردن جراحی که او را جراح مشکلات کشور مینامیدید، نیست؟!