دشمنان هم صداقت امیرعبداللهیان را باور داشتند

یعنی در هر هیئتی با هر مقامی و در هر موقعیتی قرار می‌گرفت، دقیقاً با زبان و ادبیات لازم و متناسب با طرف مقابل خود برخورد می‌کرد. به عنوان مثال اگر در مقابل قدرت‌ها قرار می‌گرفت با زبان اقتدار و اگر با ضعفا روبه‌رو می‌شد، با زبان حمایت و پشتیبانی سخن می‌گفت.