ناراحت بودم کسی او را درست نمی‌شناخت!

مادر حاجی بعد از شهادت او خیلی گریه و بی‌تابی می‌کرد تا جایی که تاب نیاورد، بیمار شد و به کما رفت. او اصلاً نمی‌توانست شهادت و نبود حاجی را قبول کند. حاجی را افتخار خود می‌دانست و همیشه به وجود او بسیار می‌بالید. او و مادرش به هم وابستگی زیادی داشتند. هنوز به سالگرد شهادت رحیمی نرسیده بودیم که مادر ایشان که مدتی در کما بود به رحمت خدا رفت و دلتنگی‌های مادرانه به پایان رسید