بازگشت واژه‌ای کهن / بازخوانی ایران در آیینه‌ رخدادهای بزرگ

ایران، به‌مثابه دال پیونددهنده، اکنون جایگاهی دوباره یافته است: پلی میان خون و خاک، میان تاریخ و حال. و این، به باور من، نشانه‌ای است از تداوم پویای ملت. ملتی که نه فقط در سنگر، که در زبان، در تصویر، در نغمه مداح، در تابلوهای شهر و در نگاه نسل تازه، خود را بازمی‌آفریند. امید آن دارم که این رویکرد جدید و آگاهانه، چنین بماند که بار دیگر، طبل پیشین را نکوبیم که واژگان تازه، در سایه نیازهای واقعی تداوم یابند، نه در چنبره نمایش و تاکتیک.