مشارکت در دنیای جدید به یکی از ارکان اصلی نظامهای دموکراتیک تبدیل شده است. در این نظامها، مشارکت مردم به عنوان عامل اصلی در تصمیمگیریها و مدیریت جامعه شناخته میشود. اما در سنت تاریخی ما، به ویژه در دوران پادشاهیها و دیکتاتوریهای امویان، عباسیان و حتی صفویه، مردم نقش زیادی در تصمیمگیری نداشتند. مشارکت عمومی، به معنای دخالت مردم در سرنوشت خود، در این دورانها به حاشیه رانده شده بود.