اکنون کمتر می توان از ظهور خلاقیت نظری یا دقت منتقدانه در دانشکده های علوم اجتماعی سخن به میان آورد. نظریه پردازی که خود محصول نقد اکنون، ذوق تحلیل و انسجام ذهنی است ، در عرصه دانشگاهی امکانیت کمتری دارد. این امر چنان تبدیل «پژوهشگر» به «کارمند» است. همچنان که می توان از تبدیل «استاد» به «کارگر ذهنی» سخن به میان آورد.