به تصویر کشیدن کودک کار بهعنوان قهرمان مسئولیتپذیر، بیش از آنکه نمادی از توانمندسازی باشد، شیوهای نظاممند در نرمالسازی بهرهکشی است؛ بهرهکشیای که در سکوت رسانهها رنگ قانونی میگیرد. از منظر حقوق کودک و با نگاهی چندبُعدی، ساماندهی این پدیده ضروری است. باید وارد مرحلهی بازاندیشی شویم: آیا رسانههای ما کودکان را «بزرگسالنمایی» نمیکنند؟ به جای حمایت، آنها را به ابزار تبلیغ مسئولیتپذیری بدل نکنیم؟