متاسفانه سیاست حذف روشنفکران دینی از عرصه عمومی ایران طی دو دهه اخیر نتایج خسارتباری به همراه داشته است. اگر چه ممکن است در بادی امر حاکمیت از حذف این روشنفکران به عنوان یک کانون منتقد و دردسر ساز خرسند باشد ولی در نگاهی دوراندیشانهتر باید پذیرفت که محو تلاشهای نوگرایانه برای حفظ دینداری در عصر چیرگی سکولاریسم، برای کارآمدی یک حکومت دینی میتواند بسیار زیانبار باشد.