کانون، کانون است

باید هشت ساله بوده باشم یا نُه ساله، که ما را به صف کردند و ما بچه­های هشت _ نه ساله، در مدرسه­ای در جنوبی­ترین نقطه شهر، که پشت یک دیوارش به مزارع پنبه بود و دیوار دیگرش به مزارع خیار و گوجه، و دیگر پایین­تر از آن هیچ خانه­ای نبود جز ایستگاه راه­آهن که دور، خیلی دور، در مقیاس یک خانه کبریتی یا خانه­ای قد یک غربیل، به چشم می­آمد و نمی­آمد، و برای ما آخرِ دنیا بود این مدرسه. و حالا ما بچه­های هشت _ نه ساله، با موهای از ته تراشیده، با شلوارهای وصله­‌دار، ترازِ بچه­‌های جنوبی‌­ترین محله یک شهر کوچک …