سیاست در ایران همیشه محمل تناقضهای بنیادین است؛ در عصری که مهمترین ویژگی آن «تسهیل ارتباطات» و برآمدن انواع و اقسام ابزارهای فناورانه ارتباطی است، شکافی میان ملت و نهاد دولت در ایران دهان گشوده که محصول نوعی اختلال ارتباطی است. عجیب اینکه هر چه فناوریهای ارتباطی پیشرفتهتر میشوند، فاصله میان مردم و نهاد دولت نیز در کشور ما بیشتر میشود.