رهایی از «خود» کار دشواری است. حصارهای «خود» که استوار شوند، شکستناش به سختی ممکن است. این کار در حوزه سیاست به ناممکن پهلو میزند. نظامهای برآمده از انقلاب در میدان بازیهای بزرگ شکل گرفتهاند. اما هرچه بیشتر در لاک «خود» محبوس شوند، دلمشغول بازیهای کوچک میشوند. دشمنهای کوچک میسازند، تا خود را از شر دشمنان بزرگ در امان تصور کنند. غایات بیمعنا طراحی میکنند تا در جهان کوچکشان، همچنان خود را در حال حرکت انقلابی ببینند. در صحنه سیاسی امروز ایران، هیچ عبادتی بالاتر از گشودن روزنهای بسته، تماشای …